Του Σήφη Φανουράκη*
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο απερχόμενος πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κος Πασπάτης δήλωσε ότι, σ΄αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές αντιπαρατίθενται ουσιαστικά δύο κόσμοι.
Είναι αλήθεια ότι σε κάθε εκλογές στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια αντιπαρατίθενται δύο κόσμοι : Από τη μια, ο κόσμος της εξάρτησης, ο κόσμος της Δεξιάς, ο κόσμος της εκμετάλλευσης, ο κόσμος του «νοικοκύρη», ο κόσμος των εργολάβων, ο κόσμος των πελατειακών σχέσεων, ο κόσμος της «καλοπέρασης».
Από την άλλη, ο κόσμος της εθνικής αξιοπρέπειας, ο κόσμος που έχει φτωχοποιηθεί, ο κόσμος που παράγει υπεραξία, ο κόσμος που υποφέρει.
Είναι δε σαφές ότι, οι δημότες δεν αρκούνται στο να επιλέξουν αυτό που απλώς «αγαπά το ηράκλειο. Μια τέτοια θέση είναι αποπροσανατολιστική και αφηρημένη, διότι αγνοεί τη φύση και τον ρόλο της αυτοδιοίκησης.
Άλλωστε ο δεσμός που ενώνει τον πολίτη με την πόλη του είναι κύρια πολιτικός. Τα προβλήματα της πόλης που απασχολούν τους πολίτες, είναι κύρια προβλήματα πολιτικών επιλογών για την επίλυση των προβλημάτων του χώρου γενικά και ειδικά : από τον κάδο σκουπιδιών, το δεντράκι της γειτονιάς και του πάρκου, των χώρων στάθμευσης και την διαχείριση του Δημόσιου χώρου.
Στο ερώτημα δε, ποιος τελικά αποφασίζει για όλα αυτά η απάντηση είναι, οι πολιτικοί θεσμοί της πόλης (Δημοτικό Συμβούλιο, τοπικά συμβούλια.) δια των οποίων εφαρμόζονται οι πολιτικές επιλογές της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής.
Βέβαια όπως είναι φυσικό, οι πολιτικές επιλογές δεν είναι «ουδέτερες» και αποτελούν σημαντικούς πρωταγωνιστές της λειτουργίας της πόλης.
Οι πολιτικές του χώρου που «υιοθετούνται» τώρα και πέντε χρόνια, από τα θεσμικά όργανα» του Δήμου κάθε φορά υπηρετούν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.
Για παράδειγμα οι πολιτικές επιλογές των θεσμικών οργάνων του Δήμου για τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο κέντρο της πόλης μας οδηγεί, κατ΄αρχήν, στο συμπέρασμα ότι, η Δημοτική Αρχή λειτουργεί σαν διαμεσολαβητής και προς όφελος ενός συστήματος οικονομικών δραστηριοτήτων συγκεκριμένων οικονομικών δυνάμεων, που κατέχουν τους χώρους στάθμευσης. Μάλιστα αυτή η διαμεσολάβηση καμουφλάρεται με κυκλοφοριακές ρυθμίσεις «κωμικές» που δεν προκαλούν ούτε καν γέλιο !
Κατά συνέπεια σε αυτό το παράδειγμα φαίνεται ότι, το «δικαίωμα» στην πόλη έχει περάσει πλέον στα χέρια ιδιωτικών και ημι-ιδιωτικών συμφερόντων, που «αναμορφώνουν» την πόλη σύμφωνα με τις επιχειρηματικές τους επιθυμίες.
Είναι πλέον σαφές ότι, η ιδέα του δημόσιου χώρου ως «δημόσια σφαίρα» και πεδίο πολιτικής συζήτησης και συμμετοχής αλλά και ως θεμέλιο μιας δημοκρατικής Δημοτικής διακυβέρνησης, έχει χειραγωγηθεί από τις οικονομικές δυνάμεις.
Η αφηρημένη «αγάπη για το Ηράκλειο» του κου Πασπάτη και της παράταξής του, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, φαλκιδεύεται από κάθε είδους οικονομικά συμφέροντα.
Αυτός λοιπόν είναι ο «πραγματικός κόσμος», που συγκρούεται με τον κόσμο που αρνείται να αποδεχτεί ότι, η Δημοτική Αρχή θα πρέπει να λειτουργεί σαν διαμεσολαβητής και προς όφελος ενός συστήματος οικονομικών δραστηριοτήτων συγκεκριμένων οικονομικών δυνάμεων της πόλης.
Είναι σαφές ότι τόσο η παράταξη του απερχόμενου Δημάρχου, όσο και του προηγούμενου Δημάρχου αποτελούν ένα και «ταυτόσημο κόσμο» ή αν θέλετε είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Αν ανατρέξουμε στους υποψήφιους των δύο παρατάξεων θα διαπιστώσουμε την «κοινή κομματική και πολιτική δεξαμενή» πολλών από αυτούς, που είναι η Ν.Δ.
Αναλυτικότερα αυτό αποτυπώνεται στο γνωστό το κείμενο των εννέα δημοτικών συμβούλων και στελεχών της Δημοτικής Αρχής – μελών της Ν.Δ., οι οποίοι με κείμενό τους δηλώνουν στις 14/10/18 ότι, «…στηρίζουμε δυναμικά την Νέα Δημοκρατία, όπως το κάνουμε εδώ και χρόνια και συντασσόμαστε με την εθνική προσπάθεια όλων των στελεχών του κόμματος να γίνει το συντομότερο δυνατόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο νέος Πρωθυπουργός της χώρας.
Ταυτόχρονα, στηρίζουμε αταλάντευτα το Βασίλη Λαμπρινό, τον οποίο εμπιστευόμαστε απόλυτα για να μας οδηγήσει στην επιτυχημένη ολοκλήρωση της παρούσας δημοτικής θητείας, αλλά και στη διεκδίκηση της επόμενης στις επερχόμενες εκλογές».
Από την άλλη, πνέει «φρέσκος, φιλελεύθερος αέρας στο ψηφοδέλτιο του ανεξάρτητου συνδυασμού του Γ. Κουράκη «ΗΡΑΚΛΕΙΟ3.7.5» , με πληθώρα στελεχών και υποψηφίων της Ν.Δ. στο ψηφοδέλτιο του, με τις ευλογίες του γνωστού «τοπάρχη» βουλευτή της.
Όπως φαίνεται από θητεία του ως Δημοτική Αρχή, συνολικά το παλιό πολιτικό «δημοτικό κατεστημένο» λειτουργεί «ως παρακολούθημα» της αγοράς και των οικονομικών δυνάμεων που ουσιαστικά διαμορφώνουν την «εικόνα» και την καθημερινή ζωή στην πόλη.
Οι δυνάμεις του νέο-φιλελευθερισμού «κάτω από τον μανδύα του λεγόμενου φιλελευθερισμού διεκδικεί – και σε αυτές τις δημοτικές εκλογές – να επιβάλει την «συνέχεια» της εξουσίας της, στηρίζοντας ταυτόχρονα δυο «δημοτικά σχήματα». Το ένα προσπαθεί να «επανέλθει» και το άλλο να «ολοκληρώσει» το ανύπαρκτο έργο του.
Μια απλή ανάγνωση των υποψηφίων τους αλλά και των προγραμμάτων τους μπορεί να πείσει για την ομολογοποίηση των δυο σχημάτων.
Αυτός είναι ο «ένας κόσμος» ενοποιημένος του αυτοδιοικητικού κατεστημένου που αντιπαρατίθεται με τον κόσμο της νεωτερικότητας που παράγει υπεραξία, που υποφέρει, που αρνείται την ποδηγέτηση από συγκεκριμένες οικονομικές δυνάμεις.
Είναι πλέον αναγκαίο αυτός ο κόσμος της νεωτερικότητας να κυριαρχήσει. Άλλωστε αποτελεί ιστορική επιταγή, η ουσιαστική αλλαγή σελίδας στη διακυβέρνηση της πόλης.
Είναι σαφές ότι τον «κόσμο» αυτό τον εκφράζει σήμερα, ο Ηλίας Λυγερός και οι «Ενεργοί Πολίτες».
*Ο Σήφης Φανουράκης Αρχιτέκτονας – Μηχ/κός MSc
